Sakrament święceń jest sakramentem, dzięki któremu posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów. Jest to więc sakrament posługi apostolskiej.
(KKK 1536)
W myśl postanowień Chrystusa apostołowie głosili Jego Ewangelię, gromadząc wokół siebie coraz liczniejsze grono wyznawców i pełniąc rolę pasterzy we wspólnocie wierzących.
Misja, którą Pan powierzył pasterzom swego ludu, jest prawdziwą służbą. Kapłaństwo jest całkowicie skierowane ku Chrystusowi i ludziom. Zostało ustanowione dla ludzi i dla wspólnoty Kościoła. Posługa wyraża się przede wszystkim poprzez głoszenie Ewangelii i budowanie Kościoła w imieniu i zastępstwie Chrystusa, który jest jego Głową, sakramentalne uobecnianie Pana oraz troskę o lud Boży.
Święcenia udzielane są przez nałożenie rąk biskupa na głowę wyświęcanego i modlitwę konsekracyjną, będącą prośbą do Boga o wylanie Ducha Świętego i Jego darów. Od początku istnienia Kościoła są trzy stopnie święceń. Pełnię sakramentu kapłaństwa dają święcenia biskupie.
Biskupi są następcami Apostołów, którzy w sposób szczególny i widoczny podejmują rolę samego Chrystusa Nauczyciela, Pasterza i Kapłana.
Współpracownikami biskupów są prezbiterzy, czyli kapłani. Są wyświęcani, aby głosić Ewangelię, sprawować kult Boży, kierować wspólnotą parafialną bądź pełnić określoną funkcję kościelną. Prezbiterzy są zjednoczeni z biskupami w godności kapłańskiej, ale mogą wykonywać swoją misję tylko w zależności od biskupa i w komunii z nim.
Biskupom i kapłanom pomagają diakoni, którzy są wyświęcani dla zadań posługi w Kościele. Pełnią ważne funkcje w posłudze słowa, w kulcie Bożym, w zadaniach duszpasterskich i charytatywnych.