PÓJDŹMY WSZYSCY DO STAJENKI ...

Tradycyjnie w nocy z 24 na 25 grudnia w naszej parafii została odprawiona Pasterka.
Na Eucharystii licznie zgromadzili się wierni wraz ze swoimi rodzinami i gośćmi. Pasterka to pierwsza Msza Bożego Narodzenia, która upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. Jest to też moment, w którym szczególnie czujemy, że jako parafia tworzymy Rodzinę Rodzin - wstajemy od naszych stołów wigilijnych,
by w parafialnej wspólnocie razem cieszyć się z obecności Zbawiciela wśród nas.

REKOLEKCJE ADWENTOWE W NASZEJ PARAFII

"Kładę dziś przed Tobą życie i śmierć , błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierz więc życie, abyś żył ty i twoje potomstwo". (Pwt 30,19)

W pierwszych dniach grudnia odbyły się w naszej parafii rekolekcje adwentowe prowadzone przez salezjanina, księdza Dominika Chmielewskiego. W czasie tych rekolekcji, chcieliśmy zatrzymać się nad naszym życiem i zadać trzy pytania: czy nad naszym życiem nie ciąży jakaś forma przekleństwa? Jeśli w moim życiu jest irracjonalny lęk i strach – co zatem zrobić, żeby złamać przekleństwo? W jaki sposób wejść w piękną przestrzeń Bożego błogosławieństwa – mówił na początku rekolekcjonista. Wraz z nim uczyliśmy się rozpoznawać w życiu to, co jest życiem i błogosławieństwem i to, co jest niosącym śmierć duchową przekleństwem. Uczyliśmy się, jak odnowić przyjaźń
z Bogiem, tak by Bóg na nowo narodził się w naszych sercach - odświeżając radość, męstwo i chęć do walki ze złem. Uczyliśmy się wybierać ŻYCIE.

REKOLEKCJE ADWENTOWE 2013

Adwent to radosny czas oczekiwania na Uroczystość Narodzenia Pańskiego oraz na powtórne przyjście Chrystusa na końcu czasów. W dobrym przygotowaniu się do nadchodzących świąt w wymiarze duchowym pomoże nam ks. Dominik Chmielewski, salezjanin, który będzie głosił mam nauki rekolekcyjne.

Dzień 1:

Dzień 2:

Dzień 3:

MODLITWY DO POBRANIA (W FORMACIE PDF):

• Modlitwa do codziennego odmawiania o ochronę rodziny przez Krew Jezusa

• Modlitwa ochrony przed złem (do codziennego odmawiania)

• Modlitwy uwolnienia - praktyka

• Rachunek sumienia

• Słowa Jezusa do nieustannej medytacji

NOWI MINISTRANCI W NASZEJ WSPÓLNOCIE PARAFIALNEJ

Uroczystość Chrystusa Króla i zakończenie Roku Wiary – ten wyjątkowy dzień szczególnie zapamiętają nasi nowi ministranci: Oskar Kordek, Jan Świekatun, Tomasz Skowroński, Witold Bogdaniuk, Łukasz Kwietniak, Kamil Blumkowski, Jacek Jarząb, Piotr Rostworowski. Właśnie w tych niezwykłych okolicznościach, po długim czasie przygotowań jako kandydaci, ośmiu chłopców złożyło przyrzeczenie ministranckie.

Ich zapał i zaangażowanie pozwalają mieć nadzieję, że tak jak pięknie służą przy ołtarzu, tak będą dawali świadectwo wiary w każdym momencie swego życia. Szczęść im, Boże!

ZAKOŃCZENIE ROKU WIARY

Mszą św. na placu św. Piotra pod przewodnictwem papieża Franciszka 24 listopada,
w niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata zakończył się Rok Wiary. W obecności
ponad 60 tys. wiernych z całego świata papież rozważał znaczenie obecności Chrystusa w centrum: stworzenia, Ludu Bożego oraz historii ludzkości i każdego człowieka.
Na zakończenie Mszy św. Ojciec Święty przekazał swoją pierwszą adhortację apostolską "Evangelii gaudium" – "Radość Ewangelii", która stanowi podsumowanie zgromadzenia zwyczajnego Synodu Biskupów nt. nowej ewangelizacji. W związku z zakończeniem Roku Wiary, po raz pierwszy publicznie zostały wystawione relikwie św. Piotra.

Także w naszej parafii uroczyście zakończyliśmy rok refleksji nad naszą wiarą, rok modlitwy o przymnożenie nam wiary. Jan Paweł II kiedyś powiedział, że wiara której się nie przekazuje, obumiera, a kiedy się ją przekazuje – umacnia się. W czasie Mszy Świętej uroczyście wyznaliśmy tego dnia naszą wiarę trzymając w rękach zapalone od paschału świece. Obyśmy potrafili przekazywać sobie skarb wiary tak, jak przekazywaliśmy sobie ten symboliczny płomień.

RÓŻANIEC W PARAFII

Modlitwa różańcowa znana jest na całym świecie, odmawiana w każdym języku
i w każdym kościele, w najmniejszych zakątkach świata. Także nasza parafia w miesiącu różańca włączyła się w nurt modlitewny paciorków różańca. Dorośli i dzieci łączyli się
w rozważaniu tajemnic z życia Zbawiciela i Jego Matki. Wyrazem zaangażowania naszych najmłodszych były też własnoręcznie wykonane różańce w ramach konkursu ogłoszonego przez Księdza Proboszcza. Można było je podziwiać na wystawie
w kościele. Nagrodą w konkursie dla miłośników modlitwy różańcowej był piękny
różaniec oraz słodka niespodzianka.

BIERZMOWANIE 2013

"Chociaż chrześcijanin przez chrzest jest zdatny rodzić owoce świętości, nie może jednak doprowadzić ich do pełnej dojrzałości bez szczególnego wpływu Ducha Świętego. Trzeba, aby Boski Pocieszyciel zrosił obficie swoją łaską, rozgrzał miłością
i użyźnił swoją mocą cnoty człowieka".

We wtorek 24 września grupa młodzieży z naszej parafii przyjęła z rąk Jego Ekscelencji Księdza Biskupa Tadeusza Pikusa Sakrament Bierzmowania. Młodzi parafianie - a było ich w tym roku czterdzieści czworo - w skupieniu wysłuchali zachęty księdza Biskupa, by czyniąc sobie ziemię poddaną nie poprzestawali na tym, co ziemskie, lecz umiłowali to, co wieczne. Wierzymy, że każdego dnia - pokładając ufność w Panu - będą dorastali do świętości i dzielili się z innymi radością wiary. Niech ich Pan błogosławi i strzeże!

ROZPOCZĘCIE ROKU SZKOLNEGO W NASZEJ PARAFII

W pierwszy piątek września dzieci i młodzież z naszej parafii spotkały się na Mszy
Świętej rozpoczynającej nowy rok szkolny. Wraz z rodzicami, nauczycielami
i pracownikami szkół polecały Bogu kolejny etap swej edukacji prosząc o potrzebne
łaski. Długie kolejki do konfesjonałów pokazały, że chcieliśmy z czystymi sercami stanąć przed Panem gotowi podjąć swe obowiązki. Zaś w niedzielę najmłodsi uczniowie licznie zgromadzeni wokół ołtarza przynieśli do poświęcenia swe tornistry i przybory szkolne.
Z uwagą wsłuchiwali się w Słowo Boże, które tłumaczył im obrazowo nasz Ksiądz Proboszcz. Wszystkim uczniom, nauczycielom i pracownikom szkół życzymy owocnej pracy, a rodzicom wiele cierpliwości w ogarnięciu szkolnej rzeczywistości!☺

Z RODZINĄ WZRASTAMY W WIERZE

W tym roku drugi dzień naszego święta parafialnego przypadł w Dzień Dziecka
– 1 czerwca. Pod hasłem „Z rodziną wzrastamy w wierze” spotkali się wszyscy chętni
do rodzinnego spędzenia czasu, spotkania z przyjaciółmi i wsparcia dzieła budowy
naszej świątyni. Jak co roku organizatorzy zapewnili moc atrakcji, a w przygotowanej wspólnej zabawie brali udział wszyscy – od najmłodszych, przez młodzież i dorosłych,
po seniorów i seniorki. Zabawa cały czas była przednia! Znów okazało się, że potrafimy
być razem – być prawdziwą wspólnotą rodzin.

DZIEŃ ODPUSTU PARAFIALNEGO

Kolejny już raz dzień odpustu parafialnego, czyli święto naszej parafii, zbiegł się
z Dniem Matki. 26 maja naszej wspólnej Matce – Królowej Rodzin polecaliśmy wiec szczególnie nasze Mamy, a także dziękowaliśmy za dar bycia wspólnotą parafialną
– rodziną rodzin, w której wzrastamy w wierze. Uroczystej Mszy Świętej o g. 11.30 przewodniczył gość honorowy – ks. Prałat dr Antoni Piaścik – organizator, budowniczy
i wieloletni proboszcz parafii Zesłania Ducha Świętego w Warszawie, obecnie rezydent tej parafii. To pod Jego ojcowskim okiem nasz dzisiejszy Proboszcz jako mały chłopiec dorastał do kapłańskiego powołania. Ksiądz Prałat wygłosił w czasie Mszy Świętej homilię, a na zakończenie poprowadził uroczystą procesję wokół kościoła, którą zakończyliśmy wspólnym odśpiewaniem radosnego hymnu TE DEUM.

IV PARAFIALNY FESTYN RODZINNY 2013

JUBILEUSZ 20-LECIA ŚWIĘCEŃ KAPŁAŃSKICH
KSIĘDZA PROBOSZCZA

W środę 22 maja nasz Ksiądz Proboszcz obchodził Jubileusz 20-lecia Święceń Kapłańskich. Mimo dnia powszedniego, pełnego krzątaniny i zwykłych obowiązków, przed wieczornym nabożeństwem majowym i Mszą Świętą nasz kościół parafialny zapełnił się ludźmi. Pragnęliśmy we wspólnocie podziękować Bogu za dar powołania księdza Dariusza i za to, że Pan powołał Go właśnie do nas. Były kwiaty i życzenia, pięknie porównujące parafię do okrętu pod przewodnictwem Kapitana – Proboszcza. Była nawet czapka kapitańska! Naszemu Kapitanowi życzymy, by słowa św. Pawła, które 20 lat temu wybrał jako motto swego kapłańskiego życia: „WSZYSTKO MOGĘ W TYM, KTÓRY MNIE UMACNIA!” zawsze dodawały Mu sił i były inspiracją do wytrwałego siania Słowa Bożego. A my obiecujemy starać się sprawować w sposób godny Ewangelii Chrystusowej, tak by Kapitan był dumny ze swej załogi!

OBÓZ LETNI W BIAŁCE TATRZAŃSKIEJ 2013

ROCZNICA I KOMUNII ŚWIĘTEJ

12 maja był szczególnie uroczystym dniem dla naszych trzecioklasistów. W tym dniu przeżywali bowiem Rocznicę I Komunii Świętej. Uwielbiali Boga w Trójcy Świętej dziękując Mu za dar Eucharystii i prosząc o łaskę wytrwania w wierze. Piękna, pełna skupienia modlitwa dzieci i ich rodzin była potwierdzeniem ich przyjaźni z Jezusem.

Na zakończenie Ksiądz Proboszcz wręczył każdemu z dzieci Pismo Święte, zachęcając do czytania go jak najczęściej. Słowo Boże niech będzie źródłem, z którego czerpać będą obficie.

Dzieci, które przystąpiły do I Komunii Świętej oraz ich starszych kolegów wraz z rodzinami polecamy modlitwom wszystkich parafian oraz opiece Królowej Rodzin.

PIERWSZA KOMUNIA 2013

5 maja nasza parafia przeżywała radosną uroczystość. 75 dzieci przystąpiło do swej Pierwszej Komunii Świętej. Radość tym większa, że mogliśmy ją przeżywać w naszej nowej świątyni.

Dzieciom towarzyszyli w modlitwie rodzice oraz licznie zgromadzone rodziny i przyjaciele. Rodzice uroczyście wprowadzili pociechy do kościoła potwierdzając tym gestem pragnienie wprowadzenia ich w głębię Tajemnicy Eucharystii.

Przez cały tydzień dzieci uczestniczyły w nabożeństwach majowych oraz Mszach Świętych, podczas których Ksiądz Proboszcz po ojcowsku starał się jeszcze bardziej przybliżyć im Jezusa Eucharystycznego.

Biały Tydzień tradycyjnie zakończył się wspólnym wyjazdem do Sanktuarium Matki Bożej Radosnej Opiekunki Przyrody w Secyminie. Dzieci wraz z rodzinami, Księdzem Proboszczem oraz siostrą Eweliną, która tak pięknie przygotowała je do Sakramentu, po wspólnej modlitwie mogły swą radość wyrazić także w zabawie przy ognisku.

PRZYGOTOWANIA DO I KOMUNII ŚWIĘTEJ

Przygotowania dla dzieci, które w tym roku obchodzić będą I Komunię Święta, odbędą się we czwartek o godz. 19.00 i w sobotę o godz. 10.00.

Przygotowania dla dzieci, które w tym roku obchodzić będą Rocznicę I Komunii Świętej, odbędą się w terminie: środy 10 kwietnia., 17 kwietnia, 24 kwietnia o godzinie 19.00
oraz próba generalna 11 maja o godz. 11.00

Spowiedź 11 maja o godz. 10.00 (przed próbą).

WIELKI CZWARTEK

Dzień Wielkiego Czwartku posiada wyjątkowo dużą liczbę nazw. W językach narodowych niektóre nazwy nawiązują do publicznego pojednania grzeszników, które odbywało się
w Wielki Czwartek: Jeudi absolu (obecnie Jeudi Saintinne). Inne nazwy zawierają odniesienie do ceremonii umycia nóg – mandatum. Obrzęd ten zachowany jest do dziś
w liturgii. W Rzymie pojawił się w XII wieku. Mszał Piusa V przewidywał umycie nóg po Mszy św., a od 1955 r. przewidziane jest ono po Ewangelii i homilii. Przed reformą
w 1955 r. obrzęd ten zarezerwowany był dla biskupów i opatów. Obecnie poleca się go
w każdej parafii.

Godzina celebracji liturgii zmieniała się w ciągu wieków. Odbywała się między trzecią
a dziewiątą. Z Pamiętnika Egerii (35-36) wynika, że w Wielki Czwartek w Jerozolimie sprawowano dwie Msze św.. Pierwsza w godzinach południowych w bazylice Martyrium była zamknięciem okresu Wielkiego Postu. Druga odprawiana na Kalwarii upamiętniała ustanowienie Eucharystii.

Po odnowionej (po Vaticanum II) liturgii Wielkiego Czwartku Eucharystia rozpoczyna Triduum Paschalne. Sprawowana Eucharystia jest spełnieniem i zrealizowaniem zapowiedzianej przez Boga Jahwe Paschy (Czytanie Wj 12,1-8.11-14). Dokonuje się
w Eucharystii w Krwi Zbawiciela odnowienie Przymierza (psalm responsoryjny) wypływa
z miłości Jezusa, miłości aż do końca (J 13,1-15). Liturgia Wielkiego Czwartku właśnie
w tym słowie: miłość (agape) Ojca Niebieskiego, przekazywana przez Jezusa Chrystusa
w Duchu Świętym, znajduje swoje centrum i główny klucz.

Chociaż Wielki Czwartek nie zawsze był zaliczany do Triduum Paschalnego to jednak zawsze był dniem jedności. W tym dniu jednano pokutników z Kościołem i z Bogiem po odbyciu pokuty. Poświęcano oleje, używane przy udzielaniu sakramentów, jednoczących chrześcijan z Chrystusem. Koncelebrowano Mszę Wieczerzy Pańskiej, co unaoczniało jedność kapłaństwa, jedność Ofiary Chrystusa i jedność ludu Bożego przy jednym Stole Pańskim.

Obecnie w kościołach katedralnych odprawiana jest przed południem Msza Krzyżma. Koncelebrowana jest przez kapłanów reprezentujących całą diecezję, pod przewodnictwem biskupa. Przed zakończeniem Modlitwy Eucharystycznej poświęca się olej chorych, a po Komunii olej katechumenów i konsekruje Krzyżmo święte. Podczas
tej Mszy św. duchowieństwo całej diecezji publicznie odnawia swoje przyrzeczenia posłuszeństwa i czci dla biskupa, złożone w dniu święceń.

Zgodnie z tradycją Kościoła, nie wolno w Wielki Czwartek odprawiać Mszy św. bez udziału ludu. W godzinach wieczornych odprawia się Mszę Wieczerzy Pańskiej z pełnym uczestnictwem całej miejscowej wspólnoty parafialnej.

Msza Wieczerzy Pańskiej należy już do Triduum Paschalnego (Triduum Sacrum).
Jej teksty przenoszą nas do Wieczernika, gdzie Chrystus Pan podczas Ostatniej Wieczerzy ustanowił Eucharystyczną Ofiarę Ciała i Krwi Swojej oraz Sakrament Kapłaństwa. Tam również swoim przykładem zobowiązał uczniów do świadczenia
miłości bliźniego, obmywając im nogi. Obrzęd ten zwany Mandatum istniał w Rzymie
od XII wieku.

Podczas śpiewu „Chwała na wysokości Bogu” grają organy i dzwonią wszystkie dzwony. Potem milkną aż do Wigilii Paschalnej. Organy mogą tylko akompaniować śpiewom ludu. Nie mogą grać solo. W Wielki Czwartek śpiewa się prefację o Najświętszym Sakramencie, w Modlitwie Eucharystycznej uwzględnia się wstawki tekstowe
o obchodzonym misterium.

Po Komunii św. i odśpiewaniu modlitwy końcowej, kapłan okadza Najświętszy Sakrament, okrywa Go welonem i rusza procesja do tzw. Ciemnicy, czyli miejsca przechowywania Najświętszego Sakramentu w kaplicy lub innym przyozdobionym miejscu. W czasie procesji śpiewa się hymn: „Sław, języku tajemnicę” lub inną pieśń eucharystyczną.

Zanoszenie Najświętszego Sakramentu do ciemnicy jest bardzo starym zwyczajem, sięgającym czasów, kiedy nie było jeszcze tabernalukum. Wówczas po każdej Mszy św. pozostałe Święte Postacie zanoszono do zakrystii (od sacrum) lub innego bezpiecznego
i godnego miejsca. W Wielki Czwartek zwyczaj ten oznacza zamknięcie Chrystusa
w więzieniu.

Następnie usuwa się z ołtarzy obrusy, lichtarze oraz krzyż. Ks. Józef Michalak w ten sposób tłumaczy te tradycje: „Ołtarz w kościele wyobraża Chrystusa, ogołocenie ołtarza przypomina w ogóle mękę, a zwłaszcza obnażenie z szat Pana Jezusa; dlatego podczas obnażania ołtarzy odczytuje się Psalm 21, który zawiera proroctwo o męce Zbawiciela”.

LITURGIA WIELKIEGO PIĄTKU

Wydarzenia Wielkiego Piątku mają swoje silne i plastyczne odbicie w obrzędach liturgii tegoż dnia. I tak jest to jedyny dzień w roku, w którym żaden z kapłanów, nawet papież nie sprawuje Ofiary Mszy św., aby uwagę wiernych zwrócić na to, że w Wielki Piątek Chrystus Pan sam jako Najwyższy Kapłan Nowego Przymierza złożył swojemu Ojcu niebieskiemu ze swojego życia najwyższą Ofiarę. Msza św. jest jej tylko stałym przypomnieniem i odnowieniem. Kapłan ubrany w szaty czerwone (krwi) udaje się
w ciszy procesjonalnie do ołtarza. Tam pada na twarz lub klęka na dwa kolana
w adoracji. Następują czytania, które przypominają mękę Pana Jezusa, po których następuje opis tejże męki, skreślony przez naocznego świadka, św. Jana. Z kolei celebrans modli się z ludem za cały Kościół, jak też za cały rodzaj ludzki, aby wszyscy mogli być uczestnikami owoców męki i śmierci Pana Jezusa. Po czym następuje moment najważniejszy: adoracja krzyża. Celebrans odsłania uroczyście wniesiony do kościoła krzyż, a potem następuje adoracja tegoż krzyża przez kapłanów i wszystkich wiernych. Obrzędy Wielkiego Piątku kończą się rozdaniem Komunii św. i uroczystym odprowadzeniem Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie do „Grobu”.

WIGILIA PASCHALNA

Wigilia oznacza czuwanie. Przed większym świętem zawsze było modlitewne, nocne czuwanie. Obecnie w roku liturgicznym mamy niewiele wigilii. Dwie wigilie, o których więcej wiemy, to Wigilia Bożego Narodzenia i Wigilia Paschalna. Pierwsza z nich, Wigilia Bożego Narodzenia, kojarzy się nam z wieczerzą wigilijną, opłatkiem choinką
i św. Mikołajem.

W Liturgii Godzin są specjalne modlitwy przeznaczone do odmawiania w Wigilię Bożego Narodzenia, a w Mszale i lekcjonarzu teksty przeznaczone do odprawiania Eucharystii
w tym dniu. Wierni o tym niewiele wiedzą, tylko duchowni i zobowiązani do modlitwy brewiażowej korzystają z tych tekstów. Wierni są zazwyczaj zajęci przygotowaniem wieczerzy wigilijnej. Wieczerza ta ma charakter uroczysty i o zabarwieniu religijnym.
Jest tylko zwyczajowo polska i nie ma związku z liturgią Bożego Narodzenia.

Natomiast zupełnie inny charakter ma Wigilia Paschalna. Jest to liturgia Kościoła powszechnego rozpoczynająca obchód największego święta, Zmartwychwstania Pana Jezusa. Wielka Sobota jest dniem bez Eucharystii. Wierni odwiedzają groby Pańskie, przynoszą do kościoła pokarmy do poświęcenia na stół wielkanocny. Liturgia z bardzo licznym udziałem wiernych rozpoczyna się dopiero po zachodzie słońca, a według życzenia Kościołą musiałaby rozpocząć się o północy, zakończona procesją rezurekcyjną. Nie wszędzie ze względów lokalowych i społecznych dało się to wprowadzić.

Po wygaszeniu w kościele wszystkich świateł pozza kościołem rozpala się ognisko. Swiatło tego ogniska ma być tak wielkie, by rożświetlało otoczenie, w którym rozpoczyna się Liturgia Wigilii Paschalnej. Kapłan w asyście innych duchownych, służby liturgicznej
i wiernych uroczyście poświęca ogień oraz świecę paschalną, zwaną po prosty PASCHAŁEM. Światło poświęcone przypomina nam, że Chrystus jest światłością świata. Zapalony paschał wprowadza wszystkich do kościoła. Wierni od paschału zapalają swoje świece i światło rozprzestrzenia się na całe zgromadzenie. Przypomina nam to, że nauka Chrystusa zatacza coraz większe kręgi i obejmuje cały świat. Następnie diakon, celebrans lub inny duchowny, ewentualnie nawet świecki, wyśpiewuje pochwalny hymn dziękczynny, wysławiając Boga za Jego dar życia i odkupienia.

Wigilia Paschalna w dawnych wiekach była dniem chrztu. Stąd też liczne czytania biblijne prypominają, jak to Bóg przez całe wieki przygotowywał lud do przyjęcia Zbawiciela, do powstania nowego Narodu Wybranego. Po zakończeniu czytań Pisma świętego, od śpiewu „Chwała na wysokościach Bogu...” rozpoczyna się Eucharystia. Z wieży kościoła odzywają się dzwony, a śpiewom wiernych towarzyszy dźwięk organów. Po odczytaniu Listu św. Pawła do Rzymian celebrans intonuje trzykrotnie śpiew „Alleluja”, a wierni także trzykrotnie powtarzają. Po odczytaniu Ewangelii mówiącej o Zmartwychwstaniu następuje obrzęd poświęcenia wody chrzcielnej. Obrzęd tenrozpoczyna się od śpiewu Litanii do Wszystkich Świętych. W tym czasie, jeśli są kandydaci do chrztu, kapłan wprowadza ich do kośioła i ustawia przy chrzcielnicy lub w miejscu, gdie jest poświęcenie wody.
Modlitwa poświęcenia wody chrzcielnej wspomina wszystkie dzieła Boże związane
z wodą, przez które Bóg okazywał swoją wszechmoc i miłosierdzie. Po poświęceniu wody następuje chrzest, odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych przez całe zgromadzenie oraz pokropienie wodą poświęconą dla przypomnienia, że jesteśmy obmyci wodą chrztu świętego i należymy do ludu Bożego. W tym czasie wierni wychwalają pana śpiewając
„O Panie Boże, dzięki Ci, żeś mi Kościoła otwarł drzwi”. Celebracja Wigilii Paschalnej kończy się razem z zakończeniem Liturgii Eucharystycznej.

Pozostajemy jednak dalej przy adoracji Chrystusa Eucharystycznego, a na znak Zmartwychwstania znika figura Chrystusa leżącego w grobie, a jest wystawiona figura Chrystusa Zmartwychwstałego. Modlitwy adoracyjne mają już Charakter uwielbienia Chrystusa, który „Zwyciężył śmierć, piekło i szatana”.

Piękny jest u nas zwyczaj, że podczas nocy wigilijnej wierni, a szczególnie młodzież gromadnie odwiedzają groby Pańskie, przy tym jednocześnie chwalą Boga przez radosne śpiewy. Nnoc czuwania kończy się nabożeństwem otwarcia grobu, Reurekcją, uroczystą procesją wokół kościoła z radosnym śpiewem „Wesoły nam dziś dzień
nastał ...” oraz Mszą świętą rezurekcyjną.

Wierni odchodzą do swoich domów, aby poświęconym jajkiem rozpocząć śniadanie, składając przy tym serdeczne życzenia świąteczne.

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 2013

W dniach 3-6 marca 2013 roku przeżywaliśmy w naszej parafii czas rekolekcji wielkopostnych. Głosił je nam, znany niektórym z telewizyjnego programu ZIARNO, ksiądz Łukasz Piórkowski. Najmłodszym – za pomocą niezwykłych eksperymentów – rekolekcjonista przypominał o wartości modlitwy będącej tarczą przed wichurą nudy
i deszczem lenistwa. Młodzieży ukazywał drogę rozwoju i szczęścia, do której powołuje ich Bóg oraz przstrzegał – wraz z zaproszonym gościem – przed ułudą łatwych przyjemności, jakie podsuwa współczesny świat. Dorośli zaś mogli na nowo odkryć cnoty WIARĘ, NADZIEJĘ I MIŁOŚĆ, które ksiądz Łukasz ukazał jako fundamenty życia każdej wspólnoty – rodzinnej, parafialnej czy narodowej. Oby ziarno Słowa Bożego posiane
w czasie rekolekcji przyniosło obfity owoc w naszym życiu!

WIZYTACJA KANONICZNA W NASZEJ PARAFII

W dniach 24-25 lutego nasza parafia przeżywała czas wizytacji kanonicznej. Wizytacja biskupia w diecezji jest czynnością apostolską. Ukazuje ona, że Biskup jest fundamentem i znakiem jedności Kościoła diecezjalnego. Stanowi także okazję do pogłębienia kontaktów z duszpasterzami i wiernymi oraz różnymi wspólnotami modlitewnymi
i apostolskimi, działającymi w parafii. Kanoniczna wizytacja odbywa się w każdej parafii co 5 lat. Naszą parafię odwiedził ksiądz Kardynał Kazimierz Nycz – pasterz naszej Archidiecezji. Spędził z nami całą niedzielę uczestnicząc w liturgii, głosząc Słowo Boże, przyglądając się życiu naszej wspólnoty. Ksiądz Kardynał służył nam także swą posługą
w konfesjonale, co dla wielu było świadectwem jego bliskości: Pasterz dla owiec.
W poniedziałek Ksiądz Kardynał odwiedził Dom Pomocy w Sadowej, Szpital Dziecięcy
w Dziekanowie Leśnym oraz Szkoły w Sadowej i w Dziekanowie Leśnym, gdzie spotkał
się z uczniami i nauczycielami.

NASZA ŻYWA SZOPKA POWIĘKSZYŁA SIĘ

W sobotę, 2 lutego, w naszej żywej szopce obok kościoła przyszły na świat dwie, śliczne owieczki.